Hayriye Teyzenin Yaren'e mektubu

 

Mahvettin bizi Yaren

 

Yaren'i bilmem hatirladiniz mi? 15 gun evvel Ankara Haykod Barinagina ozel esyalariyla birlikte yaninda acikli mektubuyla, "cok  iyi bakildim ve sevildim ama simdi sahibim akciger kanserinden olmek uzere oldugu icin size siginabilirmiyim" diyordu.

 

Yaren 45 gunluk aclik grevinden sonra adeta intihar edercesine, 25 Temmuz pazar gunu saat 22 de hayata veda etti.

 

Onu yasatabilmek icin hicbir fedakarliktan cekinmedik. Veteriner hicbir rahatsizliginin bulunmadigini, sahibinden ayrilmanin verdigi uzuntu icerisinde bulundugunu soyledi. Herbiri 45 TL olan psikolojik tedavi ilaclariyla ve serumlarla ancak 45 gun yasatabildik.

 

O bir hayvan degil, cok hassas, duygusal, dusunceli bir insan yapisinda yaratikti.

Yaren diye cagirdigimda divanin altindan cikip yesil gozleriyle gozlerimin icine bakarak miyavlar, adeta konusur, bana birsey anlatmaya calisirdi. Ben neredeyim? Neden buradayim, sahibimin yaninda degilim der gibi bana bazi sorular yoneltmeye calisir, gene eski yerine gidip saklanirdi.

Yarenin olumu beni cok uzdu.

 

80 yillik omrumde pek cok hayvanimi kaybettim, elbette onlarada cok uzuldum. Fakat YAREN cok fazla (kalbimi kanatti.)

Bu yaziyi yazarken YAREN kucagimda iki elleriyle koluma sarilmis durumda. Ismini soyledim, son nefesini verirken bile beni ceavpsiz birakmamak icin kisik sesiyle miyavlamaya calisiyordu. Goz yaslarim yumusacik tuylerini bir hayli islatmisti.

 

Yavrum, sen olen sahibinin yanini tercih ettin, Ama benide mahvettin. Kalbimde cok derin iz biraktin.